Λατρεύω το κορμί σου,
αγριολούλουδο στον κήπο μου
με τις ευωδιές του μίσχου σου
πλανεύτρες στη μνήμη μου.
Οι εποχές σου έγιναν δικές μου,
τα μάτια μου ξεπλύθηκαν από τις βροχές.
Καθώς η μορφή σου λικνίζεται
μισοντυμένη και μισόγυμνη,
καθάριες οι γραμμές της
καθρεφτίζονται στο βλέμμα μου.
Στα φθινόπωρά μου
και στις νύχτες τις ξάστερες
η μουσική των ήχων σου
και των αναστεναγμών σου
με παίρνει μακριά.
Μ αρέσουν τα ταξίδια
με την υγρή σου ομίχλη
να με μουσκεύει σύγκορμο
κυλώντας ανέμελα στα πορφυρά
βρεγμένα πλατανόφυλλα.
Μ’ αρέσει η ανατριχίλα
από το ανεπαίσθητο άγγιγμα
των χρυσαφένιων μαλλιών σου
γύρω από τη μέση μου.
Κι όταν λαχανιάζω από την ένταση,
μ’ αρέσει να ξαποσταίνω
ανάμεσα στον ίσκιο
και τη θαλμπωρή
των μυρωμένων μηρών σου.
Λατρεύω το κορμί σου,
ενσαρκωμένε μου άγγελε,
καθώς σπαρταράει
μέσα στα χέρια μου
που τρεμάμενα τ αγγίζουν
μη ραγίσουν
τα βελούδινα φτερά του.
Μυστηριακή τελετή,
Έκσταση,
Μυσταγωγία
Όλα
ανάκατα
κι όλα
….Ένα!