Απ΄τον υπόγειο φεγγίτη
η θωριά του Ψηλορείτη
η θωριά του Ψηλορείτη
κι απ' τη χαροκαμένη Μάνη
ένα σαράκι στο μποστάνι
τρώει το βιος του μακαρίτη
που του μαγάρισαν το σπίτι.
Ένας νιος από την Κρήτη
νύχτα σήκωσε πανιά,
άφησε πίσω του Χανιά,
Ανώγεια και κατώγια
της ζωής τα μοιρολόγια.
Δυο λεβέντες λαβωμένοι
απ' την Κρήτη και την Μάνη
τη ζωή κάναν χαρμάνι
και την εκάπνισαν πιωμένοι.
Στις ανηφοριές του Γκύζη
μ' ένα μυστρί κι ένα τσιγάρο
ξεγελάγανε τον Χάρο
στης σκαλωσιάς το μετερίζι.
Στον παλιό τον καφενέ
συλλογιόνται της ζωής το ξόδι
με καφέ και σταυροπόδι
και πληρώνουν ρεφενέ.
Μ' έναν μεζέ και μια ρακή
πάντα η κουβέντα πάει
στη μάνα που τους γέννησε
στο σπίτι που πονάει.
Χρήστος Κωστελίδης