Κρίμα κι άδικο


Ένα πρωινό
άστρο φωτεινό
Ανάστα η αυλή
ένα μικρό πουλί
Χαρές στο σπιτικό
τραπέζι γιορτινό
Παιχνίδια και χαρές
τραγούδια και φωνές
Άσπρο πουλί
γλυκό πουλί
στο περβάζι κελαηδεί
Στις γρίλιες τρεμοπαίζουνε
χρυσές ηλιαχτίδες
χρώματα και μουσικές
όνειρα κι ελπίδες

Ένα δειλινό
κρύο βροχερό
Άνοιξες τα φτερά
και πέταξες μακριά
Ξενιτεμένο μου πουλί
βουβάθηκε η αυλή
Μαύρα τα πανιά
αγέρι καταχνιά
Σπυρί σπυρί το δάκρυ
στων ματιών την άκρη
Συννεφιασμένοι ουρανοί
αβάσταχτοι καημοί

*Το ποίημα είναι αφιερωμένο σε δυο μαθήτριές μου που δυστυχώς έφυγαν νωρίς. Κρίμα κι άδικο.

Ετικέτες