Ξανθομαλλούσα κοπελιά
που ‘χεις δυο χάντρες στα μαλλιά
και μια μικρή ελιά
δίπλα στα μάτια τα μελιά.
Στο παραθύρι σου θα ρθω
με τον αυγερινό
και δυο λογάκια θα σου πω
αχ, πόσο σ’ αγαπώ!
Ξανθομαλλούσα κοπελιά
είσαι μια θάλασσα βαθειά
κι εγώ ναυτάκι μες στο κύμα
Ξανθομαλλούσα κοπελιά
σε πήρε ο άνεμος μακριά
Πνίγηκα κι εγώ, τι κρίμα!