Έφυγες νωρίς
και δεν άνθισαν τα κρίνα
και τα γιασεμιά κι εκείνα
μαραθήκανε!
και δεν άνθισαν τα κρίνα
και τα γιασεμιά κι εκείνα
μαραθήκανε!
Μέσα στη νυχτιά
έγινες σκιά,
όνειρα φιλιά
πώς χαθήκανε!
Γράμματα κενά
πέσαν καταγής,
όρκοι μιας ζωής
πατηθήκανε!
Θα με θυμηθείς,
θα ψάχνεις να με βρείς,
μα οι χτύποι της καρδιάς
βουβαθήκανε!
Μόνο μια φορά
πετά κανείς ψηλά,
μα τώρα τα φτερά
πια βραχήκανε!
Χρήστος Κωστελίδης