.
Με τα ρυάκια που κυλούν
και με τα γάργαρα νερά,
με το θρόισμα στις φυλλωσιές
ο μαΐστρος σα φυσά,
με την τραμουντάνα στην στεριά
μα και στη θάλασσα,
με τον φτεροπόδαρο Ερμή
και τους θεούς π’ αγάπησα,
με τον τραγοπόδαρο Πάνα
και τον Διόνυσο με τα κρασιά,
με την Ολυμπιάδα, τον Αλέξανδρο
και με τη σάρισσα,
με τη Σπάρτη, την Αθήνα
μα και με τη Λάρισα,
μ’ όλα τα ρο του έρωτα
και την πολύκαρπη
χρυσή ροδιά,
με το άλφα και το ωμέγα
αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα,
με τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά
και με τα ηπειρώτικα χωριά,
μ’ αυτά και μ’ άλλα τόσα,
ρίμα κάνω κι αγρικώ
πως στην καρδιά και στο μυαλό
αίμα ρέει ελληνικό.
Χρήστος Κωστελίδης