Αγέρηδες


Ποιος νοτιάς εφύσηξε
αγαπημένο αστέρι
και σ' έφερε στο διάβα μου
και μου δωσες το χέρι;

Ήρθες σαν την άνοιξη
και γέλασαν τα χείλη
της ψυχής κατάνυξη,
ροδόσταμο τ' Απρίλη.

Ποιος βοριάς εφύσηξε
και χάθηκες στα ξένα
κι έμεινα μονάχος μου
να καρτερώ εσένα;

Τώρα ηλιοβασίλεμα
τώρα θλιμμένο δείλι
ένα δάκρυ από τα μάτια μου
κυλάει προς τα χείλη